جاوید...

وارد ۲۹ اسفند ۱۴۰۱ هم شدیم. اسفندی که پراسترس و پرالهتاب بود و همین استرس و الهتاب به فروردین ۱۴۰۲ هم منتقل خواهد شد. ۱۴۰۱ هم چیزی به انتهایش نمانده است. دارد باران می بارد و صدای قطره های باران به گوش میرسد. این انتهای بارانی میتوان یه شروع رمانتیک را رقم بزند.

نمی دانم چگونه ۱۴۰۱ را توصیف کنم، اما هرچه که بود برای من راضی کننده بود، البته به جز بحث اقتصادی. بهار ۱۴۰۱ با ماجرای الهام و حجت شروع شد. اسباب کشی از مجیدیه تهران به خلخال، تعمیراتی که برای خانه باید انجام میشد از تعویض آبگرمکن تا تعویض پنجره ها، اینکه باید برای همه توضیح میدادم که چرا ایرانم و قصه ای که گفتنش برای هرکس متفاوت بود. تابستان ۱۴۰۱، تابستانی بود پر از امید، پر از مصاحبه برای دکترا و هرچقدر به انتهای تابستان نزدیکتر میشدم، امیدواری ها بیشتر و بیشتر میشد. اتفاق خوب، امتحان آیلتس بود که پس از مدتها توانستم اعتماد به نفس زبانم را جمع و جور کنم. تابستان پرکاری بود، از مصاحبه ها که بگذریم و برنامه ریزی فشرده که برای زبان چیده بودم هم بگذریم، تمرین هایی بود که باید برای مصاحبه های سوئد انجام میدادم. از کارلستاد بگیر تا مالمو. حتی مالمو را فینال هم رفتم اما احتمالا حمکتی بود که نشد. پاییز بیشتر فصل آفرها بود، از انگلیس، استرالیا و سوئد. محصولی که تابستان کاشته بودم، داشت کم کم در پاییز نتیجه میداد. اگرچه مصاحبه کارلستاد را همان اوایل پاییز دادم اما مصاحبه های قبلی تمرینی برای این مصاحبه بود که مرا آماده و پخته مصاحبه و تمرین حل کردن کرده بودند. پاییز فصل قبول کردن یا نکردن آفرها بود، آفرهایی که واقعا گذشتن از آنها سخت بود ولی باید به جمع بندی میرسیدم. وقتی که زمستان آمد، در واقع فصل انتظار برای ویزاها بود. جالب بود، هم استرالیا و هم سوئد در بازه زمانی بسیار نزدیکی گرنت شدند و مجددا باید تصمیم های سخت و سرنوشت ساز گرفته میشد. تصمیم هایی که مدام عوض میشدند. اما نهایتا یک تصمیم نسبتا درست گرفته شد و آن سوئد بود.

۱۴۰۱ سالی بود که از همان اوایلش نه در رابطه ای بودم و نه نگران رابطه ای. سالی که سرم را به پایین انداختم و فقط به هدف فکر کردم. اگرچه اتفاقهای ریز و درشتی هم داشت که اگر واقعا مهم بودند حتما در این متن هم نوشته می شدند. ۱۴۰۱ سال پر تلاشی بود و حتی پر از استرس و اضطراب. ۱۴۰۱ پول های خیلی الکی خیلی خرج شدند، از دوبار امتحان برای آیلتس، پول هایی که برای ویزاها خرج شد و این انتها که به خاطر یک قرارداد اشتباهی و عجولانه قرار است سه ماه کرایه خانه ای در سوئد را بدم، البته با جریمه هایش.

۱۴۰۱، سال قبول شدن نذرها بود. سال توکل کردن ها به خدا و ائمه اطهارش. سال امید به آینده بود. سال خوش بودن با مادر و خانواده. سالی بود که گهگاهی مرموزانه در بیرون قدم میزدم و آهنگ هایی که گوش می کردم. سالی بود که برنامه ها طبق انتظار پیش رفتند و سالی بود که میشد از خیلی تجربه ها درس گرفت.

باران قطع شده است، اما به رمانتیک بودن ۱۴۰۲ همچنان اعتقاد دارم. امیدوارم ۱۴۰۲ همانند ۱۴۰۱ پر از نتیجه دادن ها باشد. پر از اتفاق های خوب، پر از یادگرفتن ها و پختگی ها. پر از بوی خدا و ائمه اطهار باشد. پر از خنده و همچنین از نظر اقتصادی هم راضی کننده باشد. توکل میکنم به خدا که او نگهبان من است و توکل میکنم به خودش که در ادامه راه هم کمکم کند...

یا امام مهدی...