۷ میلیمتر!!!

 همان روزهای پرنوسان که انتظارش را میکشیدم فرا رسیدند... اسکایپ ها یک به یک انجام می شوند... بیشتر از نصف اپلای هایم به مصاحبه رسیدند و این آمار خوبیست... اما اینکه کدام یک به نتیجه خواهد رسید خود نیز فکریست در ذهن این روزهای من... در انتظار یک خبر خوب هستم... یک جهش... یک موففیت... شاید زیاد دور نیست و بزودی این جهش فرا خواهد رسید...

در بهبوهه اپلای، نگرانی، اضطراب، استرس، امیدواری و یا گاه ناامیدی... سنگی که در کلیه گیر افتاده است فکر را اندکی مشغول کرده است... زندانی شدن بد است... بخصوص وقتی جایت تنگتر باشد... حالا هم من خواهان ازادی این سنگ یا سنگ ها هستم و هم خودش خواهان ازادیست، اما این حالب هست که او را به اغوش کشیده و دستبردارش نیست... امیدوارم هرچه زودتر ازاد شود و مرا هم از این مشغله ذهنی ازاد کند...

می گویند زندگی بالا و پایین دارد... تا چند روز پیش خیلی احساس می کردم که حتی به قله های بالاتر میخواهم برسم... اما الان احساس میکنم در دره های پایین دست به سر می برم... مهم نیست... احساس دیگری می گوید که قله های بلند تر بزودی دیده خواهند شد...

توکل میکنم بر خدا و ائمه اطهارش...