اشکال کار...

دلم برای خودم تنگ شده است. دقیقا خودم... چقدر عوض شده ام در این روزها. تنهاتر از هر زمانی شده ام، حتی فکر می کنم خدا هم کنارم نیست... صبح هایت با شب هایت فرقی نکرده است. همانگونه که شب ها بیداری همانطور هم روزها میخوابی... فکر نمیکردم در ایام 29 سالگی این چنین آشفته باشم... آشفته از همه جا... آشفته از خود، آشفته از دیگران... دلم برای خودم تنگ شده است. همان خودی که اگر تصمیم می گرفتی برای تصمیمت می جنگیدی اما حالا گاهی حتی نای تصمیم گرفتن نداری، چه برسد به جنگیدن برای تصمیم...

این که اشکال, کار کجاست خودم هم نمیدانم... شاید اشکال, کار همانجاست که وقتی خدا برایت می گفت چرا نگرانی وقتی من هستم، هنوز باور نداشتی و نداری که خدا کنارت هست و هوایت را دارد. آری اشکال, کار همین جاست.

چه باید کرد؟ شاید باید همان کاری را کرد که خدا دلش می خواهد... حتی خدا هم دلش برایت تنگ شده است. فقط تو نیستی که دلت برای خودت تنگ شده است... خدا چشم به راه توست... 

خسته شده ام از این همه آشفتگی... وقت را نباید هدر داد و باید کار کرد و امیدوار بود به دست در دست خدا زندگی کرد و برای اهداف جنگید...